Chi su/a dotore/a faeddet in sa limba de su patziente tenet efetos positivos in sa salude de su patziente.

Un’istùdiu publicadu in sa rivista de s’Assòtziu de sos Mèigos de su Canadà (CMA) signalat chi s’impreu de sa limba de su patziente intre dotore e patziente megiorat sa prògnosi mèdica finas a su puntu chi s’arriscu de mortalidade mìnimat a su 24% in sos francòfonos e a su 54% in sos chi non tenent nen su frantzesu e nen s’inglesu comente limba materna.

Una de sas rivistas mèdicas prus prestigiosas de s’istadu ispagnolu, Medicina Clínica, at publicadu un’artìculu, a propòsitu de sa limba impreada cun sos patzientes in territòrios bilìngues, de tres dotores chi traballant in Catalugna, ma nàschidos foras de Catalugna; issos ant cunsideradu chi deviant imparare su catalanu pro esertzitare sa professione in unu territòriu bilìngue e definint sa connoschèntzia de sas limbas e culturas autòctonas comente parte de sas cumpetèntzias professionales chi devent tènnere sos dotores. Non si tratat, afirmant, de una chistione legale, si tratat chi su patziente si sentit prus rispetadu si su dotore/a li faeddat in sa limba sua e isse duncas s’at a acrarire mègius pro ispiegare su chi tenet. Sa limba est un’elementu de autonomia e de dignidade de su patziente. Cada unu tenet sa manera sua de si espressare e tocat a tènnere sensibilidade pro sa limba ca si nono su dotore cumprendet petzi sa parte superfitziale de su chi narat su patziente.

Sa manera de comente sa pessone espressat sas emotziones suas o su dolore chi tenet est dipendente dae s’isfera afetiva e est cunditzionada dae sa cultura e dae s’ambiente familiare. Sa limba materna incluit una parte importante de informatzione emotzionale. Sos sentimentos primàrios, sos primos ammentos e pensamentos si formant in sa limba materna.

Inoghe in Catalugna, in ue su catalanu est coofitziale, petzi su 26,4% de sas pessones faeddat a manera esclusiva in catalanu cun su dotore suo, nùmeru inferiore meda riguardu a s’impreu fitianu de sa limba. Unu motivu podet èssere s’aumentu de pessones immigradas, ma àteru motivu podet èssere sa mobilidade professionale. In su 2021 su 41% de sos noos iscritos in s’Òrdine de sos Mèigos fiant de foras de sa Catalugna, su 22% latinoamericanos e su 18% de su restu de s’Ispagna.

Sos Òrdines de sos Mèigos catalanos collàborant cun su Consòrtziu pro sa normalizatzione linguìstica e oferint cursos ofitziales de limba catalana, ma otènnere su tìtulu est voluntàriu. Si diat pòdere aplicare s’òbligu de connòschere sa limba de su logu? E in Sardigna, mi pregunto deo, sos dotores e su personale sanitàriu devent connòschere a prus de s’italianu nessi unos fundamentos de limba sarda?